Dreigend gaat zijn hand naar zijn binnenzak. Vragend kijkt hij opzij, in afwachting van de hoofdknik die over ons lot zal bepalen. Hebben wij weer. In benevelde toestand zijn we in de kelder van een obscure club in Paramaribo beland, waar we vervolgens een deur op een kier zagen staan. Tot onze verbazing bevonden we ons even later tussen een verzameling auto’s, motoren en jetski’s die niet zou hebben misstaan in de garage van Pablo Escobar. En nu houdt een gozer waar Remy Bonjasky nog een blokje voor zou omlopen ons in ons nekvel, met naast hem de van tot top teen volgetatoeëerde kroegbaas, die de eigenaar blijkt van deze keldercollectie.

‘Laat ze maar. Want jullie hebben je vergist. Toch? En we gaan nu weer naar boven en er is hier beneden helemaal niets gebeurd. Toch?’ En zo loopt het allemaal met een sisser af, en drinken we de rest van de avond op kosten van de zaak. De volgende ochtend kom ik met een flinke kater aan op de redactie, waar ik het verhaal in geuren en kleuren vertel. En dan wordt ons vermoeden bevestigd: onze vriend van gisteravond is een van de grootste coke-dealers van Suriname.

Ik had ook voor een stage bij de gemeente Vriezenveen kunnen kiezen, ze zochten iemand die de communicatie over de nieuwe rotonde in het centrum kon verzorgen. Maar dan was het grootste risico dat ik zou lopen geweest dat ik zou sterven van verveling. Want ik hou er van, dat heerlijke gevoel elke ochtend dat je geen idee hebt welk avontuur vandaag weer in petto heeft. Want dat gevoel heb ik vijf maanden lang elke ochtend gehad, toen ik stage liep als verslaggever bij Dagblad De West in Paramaribo.

Er zijn genoeg stagiaires in Suriname die lekker met zijn allen in een groot huis met een nog groter hek er om heen gaan wonen. Die een vaste taxichauffeur hebben die ze in het weekend naar het zwembad en de Nederlandse supermarkt rijdt. En als dat genoeg avontuur voor je is, dan is dat prima. Maar het mooie van Suriname is dat het land er ook voor je is als je van écht avontuur houdt.

Ik heb interviews afgenomen bij mannen die de Binnenlandse Oorlog absoluut niet zonder bloed aan hun handen hebben beleefd, ik heb gesproken met advocaten en met piraten, met kickboksers en met ministers. Ik ben ondergedompeld in Suriname, en het was fantastisch.

Rick Smits